Pokuta i Pojednanie to udzielany przez Kościół sakrament przebaczenia grzechów popełnionych po chrzcie. Przyjmując ten sakrament, odpowiadamy nieustannie na wezwanie Pana do „Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię”.

Kto grzeszy, narusza cześć Boga i Jego miłość, a także własną godność człowieka powołanego do bycia dzieckiem Bożym. Narażone jest także dobro duchowe Kościoła. Kościół uczy, że Bóg miłosiernie przebacza tym, którzy przyjmują sakrament pokuty, przestępstwa, które popełnili wobec Niego. Przez ten sakrament penitenci zostają pojednani ze wspólnotą kościelną, którą zranili przez grzech. Kościół swoją miłością, przykładem i modlitwą pomaga im się nawrócić.

Chrystus przekazał władzę odpuszczania grzechów apostołom i ich następcom. Kościół przez swoją modlitwę, życie i działanie pozostaje zawsze znakiem i narzędziem przebaczenia i pojednania. Odpuszczać grzechy w imię Chrystusa mogą tylko księża, którzy otrzymali od władzy kościelnej władzę rozgrzeszania. Kto chce się pojednać z Bogiem i Kościołem, musi wyznać kapłanowi wszystkie grzechy ciężkie, których jeszcze nie wyznał. Wymaga to wcześniejszego dokładnego rachunku sumienia. Kościół gorąco zaleca spowiedź także z grzechów powszednich. Osobiste wyznanie wszystkich grzechów, po którym następuje rozgrzeszenie, jest dla wierzących jedynym właściwym sposobem pojednania z Bogiem i Kościołem.

Nazwy sakramentu pokuty

• Sakrament pokuty, poprzez który chrześcijanin żałuje za swoje grzechy i okazuje pragnienie przyjęcia miłosierdzia Pana, umacnia pragnienie odbudowania relacji wspólnoty i zaufania z Bogiem i innymi ludźmi.
• Sakrament przebaczenia jest dla chrześcijanina okazją do zrzucenia ciężaru grzechu i przyjęcia Bożego miłosierdzia i pokoju poprzez słowa modlitwy kapłana.
• Sakrament nawrócenia – ponieważ w sposób sakramentalny, za pomocą widzialnego znaku, zaprasza chrześcijanina do nawrócenia, do wyrzeczenia się grzechu i powrotu do bliskiej przyjaźni z Bogiem.
• Sakrament spowiedzi jest sprawowany tylko wtedy, gdy grzesznik odważnie, otwarcie i ze skruchą wylicza swoje grzechy kapłanowi Kościoła, który dyskretnie doradza tej osobie w całkowitej tajemnicy, przypomina naukę Chrystusa i towarzyszy jej modlitwą rozgrzeszenia.
• Sakrament pojednania daje nową relację z Bogiem i wspólnotą, która jest pełna pokoju i wyciszenia.

Dlaczego człowiek wierzący powinien przyjąć sakrament pokuty?
Po chrzcie chrześcijanie nie potrafią zachować wierności Chrystusowi, żyć tak, jak On uczy. Chrześcijanie często myślą i działają niezgodnie z Ewangelią, wybierając grzech. Grzeszyć to zdradzać miłość do Boga i bliźniego. Wybór grzechu jest wypaczeniem dobra. Wybierając zło, oddalamy się od Boga i innych, działając bez prawdziwej miłości. Jeśli niegodziwe czyny powtarzają się ciągle, stają się nawykowe i zniewalają nas. Sprawując sakrament pojednania, czyli inaczej mówiąc przystępując do spowiedzi, pozwalamy się dotknąć prawdziwej, uzdrawiającej i wyzwalającej miłości Boga. W ten sposób odnawiamy naszą relację z Bogiem i bliźnim. Sam Chrystus w tym obrzędzie obejmuje nas i uwalnia, lecząc nasze rany i zachęcając do nowego życia.

Dlaczego warto iść do księdza na spowiedź?
Jezus Chrystus zesłał na Apostołów swojego Ducha, aby umożliwić im kontynuowanie Jego dzieła dawania świadectwa i rozszerzania Bożego miłosierdzia. Apostołowie przekazali otrzymaną władzę odpuszczania grzechów swoim pomocnikom i następcom. W ten sposób sakramentalna moc odpuszczania grzechów pozostaje w Kościele i dociera do wiernych przez święcenia kapłańskie.

Kapłan jest kontynuatorem dzieła Chrystusa, posłańcem Kościoła jako wspólnoty założonej przez Pana, ale jednocześnie wspólnoty ludzi. Przez kapłana jesteśmy pojednani ze wspólnotą, którą obraziliśmy i odłączyliśmy się od niej, nawet przez nasze skryte grzechy. Kapłan jest zobowiązany do zachowania tajemnicy spowiedzi. Kapłan nie tylko rozgrzesza grzesznika z jego grzechów, ale także swoim doświadczeniem życia duchowego oraz kierownictwa i posługi doradza mu, aby był bardziej otwarty na Ewangelię.

Kiedy powinienem pójść do spowiedzi?

• Do spowiedzi idziemy, gdy popełnimy grzech ciężki. Grzech ciężki to łamanie Bożych przykazań w ważnych sprawach, pełna świadomość wybranego zła i dobrowolne przyzwolenie na grzech.
• Jeśli popełniłeś tylko grzechy lekkie, powszednie, zaleca się, abyś poszedł do spowiedzi raz w miesiącu lub rzadziej. Skrucha daje siłę do przeciwstawienia się złu i buduje ufność w Boże miłosierdzie.
• Nakaz Kościoła, by spowiadać się przynajmniej raz w roku, dotyczy katolików o zimnym sercu, którzy ryzykują zbawienie swojej duszy. Jest to ostatnia deska ratunku, aby zachować boskie życie w ich duszach. Nie wystarczy pogłębić wiarę chrześcijańską i doświadczyć jej wspaniałych owoców.
• Zachęca się wiernych, aby nie odkładali sprawowania Sakramentu Pokuty na wielkie dni świąteczne Kościoła, kiedy jest wielka liczba ludzi, pośpiech, brak zewnętrznych i wewnętrznych warunków skupienia.
• Odkładanie przyjęcia tego sakramentu na ostatnie dni świąt świadczy o wielkiej powierzchowności, obojętności, braku szacunku dla Boga i innych ludzi oraz o niechęci do wzrastania na drodze wiary.

Pierwsza spowiedź
Do tego sakramentu są przygotowywani chrześcijanie, którzy przyjęli sakrament chrztu i ukończyli 7 lat, a których rodzice/opiekunowie wyrażają pragnienie, aby ich dzieci były przygotowane do uczestnictwa w życiu sakramentalnym Kościoła katolickiego. Osoby pragnące przyjąć ten sakrament proszone są o kontakt z proboszczem na początku roku szkolnego. Przygotowanie do Sakramentu Pokuty trwa przez jeden rok szkolny. Dzieci celebrują ten sakrament kilka razy w roku w gronie rodzinnym i starają się nauczyć refleksji nad motywami swoich działań i odpowiedzialności za nie.

Osoby dorosłe, które chcą po raz pierwszy przyjąć Sakrament Pokuty, są do niego przygotowywane na specjalnych spotkaniach. Osoby pragnące przyjąć ten sakrament powinny skontaktować się z proboszczem parafii.

Warto wiedzieć
Przygotowując się do przyjęcia tego sakramentu, jesteśmy zaproszeni do:

• módlitwy do Ducha Świętego i proś o łaskę pokuty;
• przypomnienia naszych grzechów od ostatniej spowiedzi, co może być oparte na rachunku sumienia (rewizji) w modlitewniku lub w internecie;
• szczerego żałowania za popełnione grzechy;
• postanowienia poprawy, nie będziemy grzeszyć;
• otwartego i jasnego wyznania grzechów  przed kapłanem;
• wykonania wyznaczonej pokuty jako znak gotowości do wzrostu duchowego i zadośćuczynienia za straty spowodowane grzechem.

Informacja zaczerpnięta ze strony internetowej Archidiecezji Wileńskiej vilnensis.lt