Sakrament namaszczenia chorych jest znakiem, przez który Kościół prosi Pana o umocnienie ciała i ducha ciężko chorego, o wzrost zaufania nie tylko chorego, ale także jego bliskich i opiekunów do woli Bożej, o uświęcenie cierpienia i powrót do zdrowia.
Dlaczego ciężko chory wierny powinien przyjąć sakrament namaszczenia chorych?
Osoba ciężko chora potrzebuje Bożej pomocy i łaski, aby przytłoczona chorobą nie popadła w przygnębienie, rozpacz, nie straciła wiary. W sakramencie namaszczenia chorych sam Chrystus odwiedza i umacnia swojego chorego brata / siostrę. Przez swoją mękę i śmierć na krzyżu Chrystus nadał cierpieniu nowy sens: może ono teraz upodobnić nas do Pana i zjednoczyć z Jego cierpieniem, które zbawia cały świat.
Czas cierpienia, opuszczenia i samotności Chrystusa uświęca również chwile bólu dla każdego chrześcijanina. Chrześcijanin wyznaje, że Chrystus uświęcił świat przez swoje cierpienie. W tej misji uczestniczy również chrześcijanin dotknięty chorobą. Jednak Chrystus przez Kościół nie pozostawia tej osoby samej sobie, ale umacnia ją i pociesza przez sakrament namaszczenia chorych.
„Czy ktoś z was jest chory? Niech zostaną zwołani starsi Kościoła i niech się za niego modlą, namaszczając go olejem w imię Pana. Modlitwa wiary uratuje chorego i Pan go podniesie, a jeśli zgrzeszył, będzie mu odpuszczone” (Jk 5,14-15).
Kapłan, konsekrowany i posłany przez Kościół, modli się za chorego, jego bliskich, opiekunów i wszystkich cierpiących, kładzie ręce na głowę chorego i namaszcza jego czoło i ręce Olejem Chorych poświęconym przez biskupa w Wielki Czwartek. W ten sposób Kościół wypełnia słowa Chrystusa wzywające nas do odwiedzania chorych i umacniania ich. Sprawowanie sakramentu chorych jest wyraźnym wyrazem troski Kościoła o osoby chore i starsze, o to, że Pan jest z nimi i że wspólnota troszczy się o cierpiących.
KOMU JEST UDZIELANY TEN SAKRAMENT?
Namaszczenia udziela się ochrzczonym wiernym, którzy są ciężko chorzy lub których zdrowie szwankuje z powodu starości. Sakrament może być udzielony ponownie, jeśli po widocznej poprawie stan chorego ponownie się pogorszył. Gdy stan chorego chrześcijanina pozostaje niezmieniony przynajmniej przez rok, można ponownie udzielić sakramentu.
Zawsze można przyjąć ten Sakrament przed bardziej skomplikowaną operacją, można go też udzielić chorym dzieciom, gdy zrozumieją istotę i korzyści płynące z tego Sakramentu. Osobom, które straciły przytomność, udziela się namaszczenia chorych, jeśli przed utratą przytomności poprosiły o tę posługę lub jeśli można przewidzieć, że o nią poproszą. Jeśli ciężko chory wierny już nie żyje, nie udziela się sakramentu namaszczenia chorych. Gdy istnieje wątpliwość, czy chory rzeczywiście nie żyje, namaszczenia udziela się warunkowo.
Sakramentu namaszczenia chorych udziela się chorym lub osobom w podeszłym wieku, gdy zgłoszą się do swojego proboszcza. Poważnie chorzy w szpitalach, gdy o to poproszą lub gdy poproszą o to ich bliscy, powinni udać się do parafii, na której terenie znajduje się szpital.
KONSEKWENCJE SAKRAMENTU NAMASZCZENIA CHORYCH
Ciężko chory pacjent jest zjednoczony z cierpieniem Chrystusa dla dobra całego Kościoła.
Nie tylko chory, ale także jego bliscy są odwiedzani z pociechą, pokojem, ufnością i odwagą, aby po chrześcijańsku znosić cierpienia choroby lub starości.
Ten sakrament sprzyja duchowi pokuty i przygotowuje do pełniejszego przyjęcia samego Pana.
Chory często odzyskuje zdrowie i staje się widocznie silniejszy.
Stopniowo, w duchu wiary, ciężko chory człowiek jest przygotowywany do wejścia w życie wieczne, na które ma nadzieję każdy chrześcijanin.
TRZEBA WIEDZIEĆ
Czekając w domu na kapłana, który ma udzielić sakramentu namaszczenia chorych choremu członkowi rodziny, trzeba być przygotowanym:
SYMBOLE SAKRAMENTU NAMASZCZENIA CHORYCH
Kto może udzielić tego sakramentu?
Sakramentu namaszczenia chorych udziela tylko duchowny, który otrzymał święcenia kapłańskie, wysłuchał spowiedzi chorego i jest gotowy do udzielenia choremu Komunii Świętej.
Informacja zaczerpnięta ze strony internetowej Archidiecezji Wileńskiej vilnensis.lt